Zamek Sułkowskich

Wystawy stałe:

1. Archeologiczna historia Bielska-Białej i okolic
2. Zbrojownia i pokój myśliwski
3. Salon muzyczny
4. Wystawa etnograficzna
5. Wystawa sztuki polskiej i europejskiej XIV-XVII wieku
6. Galeria malarstwa XIX i XX wieku
7. Nowa ekspozycja Muzeum - wnętrza

O P I S:

1. Archeologiczna historia Bielska-Białej i okolic

Pomieszczenia skrzydła północnego mieszczą wystawę „Z dziejów miasta i zamku” stanowiącą próbę przedstawienia historii Bielska-Białej od czasów najdawniejszych po wiek XIX. Ilustrują ją eksponaty archeologiczne i historyczne ze zbiorów bielskiego muzeum oraz depozyty z innych placówek. Część archeologiczna ekspozycji stałej poświęcona jest najstarszym dziejom Bielska-Białej i okolic. Tworzą ją zabytki związane z najważniejszymi etapami kształtowania osadnictwa na tym terenie: okresem prehistorii, wczesnośredniowiecznym dziejom grodziska w Starym Bielsku, problematyce początków średniowiecznego miasta oraz bielskiego zamku.
Z pamiątek prehistorycznych na szczególną uwagę zasługują neolityczne topory i siekiery kamienne, naczynia gliniane kultury łużyckiej, przykłady broni, części stroju i monet z okresu wpływów rzymskich. Zabytki z grodziska w Starym Bielsku reprezentują naczynia gliniane oraz przedmioty żelazne pozyskane w trakcie badań archeologicznych prowadzonych na jego terenie przed wojną oraz w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia.
Do najciekawszych, związanych z początkami średniowiecznego miasta i zamku w Bielsku, należy zaliczyć przykłady najstarszych fragmentów naczyń glinianych poprzedzających lokację miasta, kafle piecowe, broń i monety odkryte podczas prac wykopaliskowych prowadzonych w tym rejonie. Ekspozycję uzupełnia poglądowy materiał ilustracyjny, w tym trzy makiety przedstawiające sytuację średniowiecznego miasta i wsi Bielsko oraz rekonstrukcję bielskiego zamku w okresie gotyku i renesansu.
Część historyczna wystawy prezentuje najstarsze pamiątki historyczne z XVI-XIX wieku. Dotyczą one spraw cechowych. Są to dokumenty pergaminowe m.in. przywilej królewski dla cechu szewców w Białej nadany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1766 roku z dużą pieczęcią królewską. Księga cechu szewców i siodlarzy w Bielsku z lat 1599-1871 oraz Księga cechu szewców w Białej, ujmująca sprawy przyjęć i wyzwoleń od 1856 do 1871 roku. Kwestie cechowe uzupełniają szpontony młodszego mistrza cechowego (XVIII wiek), godło cechu szewców - but z cholewą (początek XIX wieku) oraz lady cechowe postrzygaczy, wilkomy, zawieszenia cechowe i emblematy, a także świadectwa nauki w zawodzie szewca, dekarza czy cukiernika.
Do ciekawych eksponatów należą pergaminowe przywileje królewskie dla ewangelików z Białej: króla Augusta II Mocnego z 1730 roku i króla Stanisława Augusta Poniatowskiego z 1766 roku oraz dokument dotyczący deklaracji na rzecz wiary ewangelickiej córki Jonka Dzidy z Państwa Bielskiego z 1782 roku. Prezentowana jest również światłokopia dokumentu nadania praw miejskich Białej w 1723 roku przez króla Augusta II Mocnego. Księstwo Cieszyńskie (Bielsko należało do niego do 1572 roku) ilustrują kolekcja monet z XV-XVII wieku (bitych w mennicach w Cieszynie i Skoczowie) oraz mapa Księstwa Cieszyńskiego - miedzioryt ręcznie kolorowany, wydany w Norymbergii w 1736 roku.

2. Zbrojownia i pokój myśliwski

Otwarta jesienią 2001 roku kolejna ekspozycja stała Muzeum w Bielsku-Białej zajmuje dwie sale w skrzydle zachodnim pierwszego piętra Zamku Sułkowskich - są to Zbrojownia i Pokój Myśliwski, w których prezentowane są militaria ze zbiorów własnych Muzeum. W Zbrojowni prezentowany jest wybór eksponatów pokazujący przykłady europejskiej broni palnej wojskowej krótkiej i długiej, broni drzewcowej, broni siecznej i kłującej, uzbrojenia ochronnego oraz w osobnym dziale broni orientalnej. Wśród broni palnej na uwagę zasługują pistolety skałkowe z zamkami typu francuskiego, pistolety kapiszonowe zwane ze staropolska pistonowymi i pistolety iglicowe.
Bogato reprezentowana jest broń sieczna. Są to różnego rodzaju szable, półszable, pałasze, szaszki, tasaki i rapier. Ciekawostką jest dwusieczny miecz katowski pochodzący z przełomu XVI i XVII wieku. Broń kłująca to przede wszystkim różnego typu bagnety. Interesującą grupę stanowi zespół broni drzewcowej z XVI i XVII-wiecznymi halabardami, pikami, partyzanami i włóczniami. Osobny zbiór stanowi broń daleko i bliskowschodnia. Broń dalekowschodnią reprezentują dwie włócznie japońskich wojowników.
Niezmiernie interesującymi eksponatami są: hełm perski zwany kula chud oraz tabar, czyli perski topór bojowy lub ceremonialny topór derwiszów z żeleźcem inkrustowanym obustronnie srebrem o wzorach roślinnych i geometrycznych, pochodzące z przełomu XVII i XVIII wieku. Wśród broni orientalnej wyróżniają się także jatagany o bogato zdobionych rękojeściach wysadzanych szlachetnymi kamieniami. Wschodnią broń palną reprezentują dwie strzelby skałkowe o łożach inkrustowanych kością i masą perłową, tzw. janczarki oraz pistolety skałkowe z zamkami typu śródziemnomorskiego. Uzupełnieniem ekspozycji są tarcze obronne i dekoracyjne oraz obrazy i grafiki o tematyce batalistycznej, autorstwa m.in. Piotra Michałowskiego, Jerzego i Wojciecha Kossaków.
W Pokoju myśliwskim eksponowana jest broń służąca do polowań zarówno palna, jak wyprodukowany na początku XX wieku w Czechach sztucer kapiszonowy oraz liczne przykłady białej, krótkiej broni myśliwskiej - kordelasów, o trzonie rękojeści wykonanym z kości lub rogu jeleniego. Osobną grupę stanowią XIX-wieczne rzeźby animalistyczne, m.in. autorstwa wybitnego berlińskiego artysty Franza Ifflanda. Ekspozycję uzupełniają poroża jeleni i saren, różnego rodzaju akcesoria i bibeloty myśliwskie, a także grafiki i obrazy o tematyce łowieckiej, wśród których wyróżnia się płótno Jerzego Kossaka przedstawiające patrona myśliwych - św. Huberta na polowaniu.

3. Salon muzyczny

Centralną część skrzydła południowego na zamkowym piętrze zajmuje salon muzyczny. Jest to najbardziej okazałe i reprezentacyjne wnętrze Zamku, gdzie przeszłość, prezentowana przez zabytkowy wystrój, łączy się z teraźniejszością poprzez aktualne wydarzenia kulturalne które się w niej odbywają.
Obecny wygląd sali udało się uzyskać po renowacji wnętrza w 2002 roku. Dziewiętnastowieczna architektura salonu, utrzymana w duchu klasycyzmu wzbogacona jest wielobarwną, zabytkową polichromią plafonu oraz osiemnastowiecznym w wiekszości wyposażeniem w postaci mebli i obrazów. Artykulacja ścian ogranicza się do jej podziału za pomocą pilastrów z korynckimi kapitelami, które bezpośrednio podtrzymują strop. Przestrzeń pomiędzy pilastrami ściany północnej wypełnia galeria portretów XVIII-wiecznych, wśród których na uwagę zasługuje Portret Augusta III Sasa (1746) autorstwa Dominikusa von der Smissena. W ścianie południowej znajdują się okna stanowiące podstawowe oświetlnie salonu. Przestrzeń ściany miedzy oknami wypełniają obrazy z połowy XVIII wieku autorstwa Josepha Siffreda Duplessisa. Na ścianach zachodniej i wschodniej widnieją kryształowe lustra, oprawione w złocone, neobarokowe ramy skomponowane z bujnych liści akantu. Ustawione naprzeciw siebie, po dwa na każdej z wymienionych ścian, optycznie powiekszają przestrzeń sali i jednocześnie nawiązują do XVII-wiecznych tradycji galerii lustrzanych. Między lustrami, na osi podłużnej wnętrza, znajdują się zgodnie z układem amfiladowym przejścia komunikacyjne do innych pomieszczeń: od strony zachodniej znajduje się przejście do galerii sztuki XVII wieku, natomiast od strony wschodniej do salonu w stylu biedermeier. Ściana wschodnia salonu muzycznego dodatkowo wyposażona jest w zabytkowe komody, które wraz z zegarem typu cartel stanowią unikalny przykład meblarstwa w stylu A.-Ch. Boullea - nadwornego ebenisty króla Ludwika XIV. Na szczególną uwagę zasługuje rokokowy piec znajdujący się w zachodnio-północnym narożniku salonu. Muzyczny charakter sali podkreśla fortepian stołowy z 1856 roku oraz obrazy takie jak "Podwieczorek przy klawikordzie" (II poł. XVIII w.) autorstwa Duncana Mackellara czy "Portet kompozytora Christopha Willibalda Glucka" (1776) pędzla J. S. Duplessisa. Niezwykłego blasku i okazałości dodają salonowi cztery kryształowe żyrandole, które mieniąc się różnorodnymi kolorami potęgują nastrój niezwykłości tego wnętrza.
Salon muzyczny prócz funkcji muzealnej spełnia także rolę pomieszczenia gdzie odbywają się jedne z najważniejszych wydarzeń kulturalnych w Bielsku-Białej. Każdego miesiąca w zamkowym salonie muzycznym odbywają się interesujące odczyty literackie i wyszukane koncerty muzyczne, poczas których zgromadzona publiczność może znaleźć się w miejscu gdzie sztuka naprawdę żyje.
4. Wystawa etnograficzna

Od 7 kwietnia 2006 roku jedna z sal ekspozycji stałej poświecona jest zagadnieniom etnograficznym, pokazującym wielokulturowość ludności zamieszkującej okolice Bielska i Białej, szczególnie wsi objętych obecnie granicami administracyjnymi naszego miasta. Teren ten pod żadnym względem nie był jednolity - po lewej stronie rzeki Białej wyraźne były wpływy kultury ludowej Śląska Cieszyńskiego, po prawej - wpływy małopolskie. Do tego po obu stronach rzeki mieszkała ludność polska i niemiecka, z tzw. "niemieckiej wyspy językowej", społeczność katolicka i ewangelicka.
Jednym z ważniejszych, a przy tym łatwych do uchwycenia wyznaczników odrębności był strój. Na wystawie obejrzeć możemy przykład stroju cieszyńskiego, w okolicy Bielska nazywanego śląskim, w najbogatszej jego odmianie: ze srebrnym, pozłacanym pasem wykonanym techniką filigranu, takim samym orpantem, zawieszanym na piersiach, pomiędzy ramiączkami zeszytego ze spódnicą gorsetu - żywotka i srebrną filigranową broszką, spinającą bluzkę - kabotek pod szyją. Prezentowane stroje zwane niemieckimi lub starobielskimi (kobiecy z niektórymi elementami oryginalnymi, a męski w całości zrekonstruowany) to depozyt wieczysty "Trachten- und Volkstanzgruppe Bielitz-Biala e.V. - Braunschweig" (Zespół Strojów i Tańca Ludowego Bielsko-Biała zarejestrowany w Brunszwiku]) w Niemczech. Inny przykład stroju noszonego w okresie międzywojennym z Starym Bielsku, ma już wyraźne wpływy ówczesnej mody miejskiej (spódnica zakończona falbanką).
Strój kobiet z okolic Białej zaliczyć można do grupy strojów laskich, noszonych na terenach podgórskich. Jeden z przykładów prezentowanych w tej części ekspozycji pochodzi ze Straconki, drugi to strój ślubny Katarzyny Światłoch z Mikuszowic Krakowskich z 1919 roku, ofiarowany Muzeum przez córkę, Zofię Śliwę.
Obok kompletów strojów i fotografii archiwalnych, pokazujących, w jaki sposób te stroje były noszone, na wystawie zobaczyć można także malowane skrzynie służące do przechowywania ubiorów odświętnych, bieliznę kobiecą i przedmioty związane z jej praniem i prasowaniem, a także kącik przeznaczony do higieny osobistej.
Darem Marii i Adama Procnerów ze Straconki jest niewielki drewniany kuferek wojskowy z mosiężną tabliczką z wygrawerowanym napisem: JÓZEF KUBIZA, STRACONKA KR. GALZ. NO: 41. W całej dawnej monarchii Austro-Węgierskiej każdy młody rekrut przychodził do wojska z takim właśnie kuferkiem i przez cały okres służby wojskowej się z nim nie rozstawał, a po powrocie do domu używał go nadal jako schowek na różnego rodzaju narzędzia. Przy tym kuferku znalazły swoje miejsce także skórzane buty oficerki z drewnianymi prawidłami i piesek - przyrząd służący do ich ściągania.
Na ekspozycji są także przedmioty z zakresu sztuki - przede wszystkim obrazy olejne na płótnie z przedstawieniami Matki Boskiej i Chrystusa, ale także jedyny w naszych zbiorach XIX-wieczny obrazek olejny na szkle i przykłady grafiki: XVIII-wieczny drzeworyt na papierze z przedstawieniem Świętej Rodziny i pochodzący z Rzymu z 1899 roku staloryt na płótnie Chusta Świętej Weroniki. Nie zabrakło XX-wiecznych oleodruków, które jeszcze dzisiaj spotkać można w wielu wiejskich i podmiejskich starych domach. Portret pp. Procnerów ze Straconki i laurki z okazji 25- i 50-lecia ich ślubu to pamiątki rodzinne, przekazane do zbiorów Muzeum przez ich syna z żoną.
Także wiele innych prezentowanych na wystawie przedmiotów pochodzi z darów mieszkańców Bielska-Białej: Kurta Domrzała, Heleny Horeckiej, Emilii Krywult, Marii Kubicy, Ryszarda Laszczaka, Krystyny Pajdzik, Haliny Pawlikowej, Władysława Pudełko, Edwarda Raczka, Antoniego Skrzeli, Beaty Sobaniak, Blandyny Szlagór, Weroniki Szuty, Mieczysława Tomiczka, Ireny Ubysz, Katarzyny Waluś, Bronisławy Zolich, oraz Wandy Dzióbek z Kęt i Anny Łaciak z Rudzicy. Jedna ze skrzyń przekazana została przez Związek Polskich Artystów Plastyków, Oddział w Bielsku-Białej, a kabotek do stroju cieszyńskiego przez Krajowy Związek Spółdzielni Przemysłu Ludowego i Artystycznego, Regionalne Biuro Sprzedaży w Katowicach.

5. Wystawa sztuki polskiej i europejskiej XIV-XVII wieku

7 kwietnia 2006 roku ekspozycja stała Muzeum w Bielsku-Białej została wzbogacona o najciekawsze przykłady średniowiecznej i renesansowej rzeźby, malarstwa tablicowego, witraży o tematyce sakralnej i świeckiej oraz XVII-wiecznego niderlandzkiego, francuskiego, włoskiego i polskiego malarstwa oraz rzemiosła.
Do najstarszych, XIV-wiecznych eksponatów należy figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem i ptaszkiem. Wśród prezentowanych rzeźb warto zwrócić uwagę na figurę Marii z grupy rzeźbiarskiej Św. Anna Samotrzeć pochodzącą z XV wieku oraz na Madonnę płaszczową powstałą na początku następnego stulecia. Niezwykłym eksponatem jest tryptyk Fides Cordia, dzieło antwerpskiego warsztatu z XVI wieku. Wśród obrazów malowanych na desce możemy zobaczyć Portret mnicha powstały w niemieckiej gildii malarskiej na początku XVI wieku oraz XV-wieczną scenę zatytułowana Św. Anna Samotrzeć. Malarstwo tablicowe reprezentuje zwieńczenie tryptyku z Łękawicy z postacią Archanioła Michała przypisywane krakowskiemu warsztatowi Marcina Czarnego, datowane na lata 1510-1530. Z kręgu XVI-wiecznej sztuki włoskiej pochodzi marmurowa płaskorzeźba ze sceną Ofiarowania w świątyni oraz portret weneckiego doży.
W kolejnej Sali wyeksponowane zostały najciekawsze przykłady europejskiego malarstwa XVII stulecia. Interesujący zespół stanowią holenderskie sceny rodzajowe, portrety zbiorowe i indywidualne, wśród których na uwagę zasługuje Portret mężczyzny z 1659 roku autorstwa Fransa De Nysa oraz Diana i Kalisto Fransa Woutersa z około 1650 roku. Malarstwo włoskie reprezentuje Pokłon pasterzy powstały w drugiej ćwierci XVII wieku w pracowni genueńskiego malarza Giovacchino Assereto oraz obraz zatytułowany W pałacu doży z 1622 roku. Dwie wersje komediantów namalował francuski artysta Jaques Callot, a polski malarz Teodor Lubieniecki Małego Bachusa z martwą naturą. Dopełnieniem malarstwa są wyroby rzemiosła artystycznego. Do ciekawych mebli należy późnorenesansowa szafa niderlandzka datowana na lata 1600-1625 i czarna dębowa skrzynia z 1698 roku. Z XVI-wiecznego Gdańska pochodzi mosiężna misa przedstawiająca Adama i Ewę w raju. Wśród wyrobów rzemiosła artystycznego warto jeszcze zwrócić uwagę na mosiężny dzban z 1698 roku, brązowy moździerz z 1665 roku, puchar z orzecha kokosowego z 1636 roku, granitowy zegar słoneczny oraz cynowe talerze, dzbanki i kufle, m.in. konewkę powstałą w 1616 roku w szwajcarskim warsztacie Christoffela Hempela I w Chur, talerz - wyrób konwisarski Hieronimusa Ledermayera z austriackiego Wels oraz niderlandzki półmisek z końca XVII wieku.

6. Galeria malarstwa XIX i XX wieku

W galerii malarstwa i grafiki znajdującej się we wschodnim skrzydle prezentowane są najciekawsze przykłady malarstwa polskiego i obcego od XIX wieku po współczesność. Szczególny nacisk położono na artystów, którzy na przestrzeni ostatnich stuleci związani byli z Bielskiem, Biała i okolicą. Galerię otwiera XIX-wieczny Salon Biedermeierowski typowy dla mieszczeńsko-przemysłowego Bielska i Białej. W sposób szczególny w sali tej wyeksponowana została twórczość malarska narodowego artysty słowackiego – Petra Michala Bohúňa, który w 1865 roku osiedlił się w Lipniku koło Białej. Wśród prezentowanych tu jego prac na szczególną uwagę zasługują portrety lokalnych elit finansowych i politycznych. Znajdują się tutaj także portrety autorstwa Mikołaja Strzegockiego i Edwarda Świerkiewicza. Uzupełnieniem malarstwa są biedermeierowskie meble, tkaniny i wyroby ze szkła. W sali niebieskiej wyeksponowano najwybitniejsze przykłady polskiego i europejskiego malarstwa realistycznego XIX wieku, znajdujące się w zbiorach Muzeum. Znajdują się tu prace m.in.: J. Matejki, P. Michałowskiego, J. Brandta, H. Rodakowskiego, J. Kossaka i innych. W przeszklonej witrynie ściennej zaprezentowano wyroby z fajansu, biskwitu, porcelany, srebra i cyny oraz malowane na kości XVIII- i XIX-wieczne miniatury. Kolejna sala - oliwkowa daje nam możliwość zapoznania się z malarstwem młodopolskim, czyli powstałym na przełomie XIX i XX wieku, jakie udało zgromadzić się w Muzeum. Do najciekawszych obrazów należą prace: J. Malczewskiego, W. Hofmana, J. Stanisławskiego, L. Wyczółkowskiego, T. Axentowicza, W. Weissa. Uzupełnieniem malarstwa są secesyjne wyroby ze szkła, porcelany i cyny. W następnej sali im. A. Bunscha prezentowane są prace artystów, którzy w latach 1918-1939 związani byli z Bielskiem, Białą i okolicą. Reprezentują oni różne orientacje artystyczne, narodowości i wyznania. Do czołowych twórców należeli: J. Fałat, A. Bunsch, J. Glasner, B. P. Oczko, F. Zitzman, V. Strauss oraz S. I. Witkiewicz. Ekspozycję zamykają sale poświęcone współczesnemu środowisku artystycznemu w Bielsku-Białej – od zakończenia II wojny światowej po XXI wiek. Żyjący i tworzący tu artyści to przedstawiciele różnych kierunków i prądów artystycznych - od abstrakcji organicznej i geometrycznej poprzez realizm, koloryzm, malarstwo metafizyczne i symboliczne po hiperrealizm historyczny i nowy ekspresjonizm. Eksponowane są prace wszystkich członków Grupy „Beskid (J. Zipper, J. Grabowski, I. Bieniek, K. Kopczyński, M. Kwaśny i Z. Zwolski), laureatów Bielskiej Jesieni (J. Wiciejewska-Pochonień, J. Hołard, T. Sztwiertnia, K. Wilczyński, A. Gilman) i innych działających w tym mieście artystów: M. Kliś, B. Krzysztof, E. Bergel, J. Dadak, M. Marczak.
Ekspozycję na biegnącym od strony wewnętrznego dziedzińca korytarzu podzielono na dwie niezależne części. W pierwszej wyeksponowano grafiki z przełomu XIX i XX wieku będące przykładem wszystkich rodzajów technik graficznych jedno- i wielo barwnych. Pochodzą one z liczącego blisko sto sztuk zbioru wydawanego w rocznikowych tekach przez wiedeńskie wydawnictwo „Jahresmappe der Gesellschaft für vervielfältigende Kunst” w latach 1895-1920, z którym współpracowali najlepsi europejscy graficy tego czasu. W drugiej części korytarza prezentowane jest malarstwo portretowe począwszy od 1800 po lata trzydzieste XX wieku. Odnajdujemy to wizerunki Bielsko-Bialskich przemysłowców, architektów, prawników, mistrzów cechowych, przedstawicieli władz miejskich, członków lokalnych stowarzyszeń i m.in. portret Edwarda Schnacka, mistrza kominiarskiego, kustosza bielskiego muzeum w dwudziestoleciu międzywojennym.

7. Nowa ekspozycja Muzeum - wnętrza

Dwie sale pierwszego piętra skrzydła północnego zamku zostały poddane gruntownym pracom konserwatorskim, w ramach których odsłonięto fragmenty architektoniczno-iluzjonistycznych polichromii podstropowych z czwartej ćwierci XVI lub początku XVII wieku, przedstawiających wolutowe wsporniki podtrzymujące gzyms i belkowanie dekorowane roślinno-geometrycznym fryzem, umieszczonym na cynobrowym tle. Zabiegom konserwatorskim poddano także sklepienia krzyżowo-żebrowe, z wielopłatkowymi rozetami w zwornikach, powstałe po pożarze zamku splądrowanego przez Szwedów podczas wojny trzydziestoletniej w 1646 roku.
W salach tych wyeksponowano pamiątki po Rodzinie Sułkowskich przekazane do zbiorów Muzeum przez Hubertusa Sułkowskiego, m.in. srebrny komplet do kawy, zdobiony grawerowanym monogramem Sułkowskich, porcelanowy komplet toaletowy z monogramem Thaidy Sułkowskiej, akwarele przedstawiające Ludwika Jana Nepomucena Sułkowskiego i jego brata Maksymiliana, grafikę z wizerunkiem nestora rodu, pierwszego właściciela księstwa bielskiego Aleksandra Józefa Sułkowskiego.
Ekspozycję uzupełniono poddanymi konserwacji meblami, grafikami, obrazami, mapami, rzeźbami, tkaninami i różnego rodzaju bibelotami pochodzącymi ze zbiorów własnych Muzeum. W jednej z sal zaaranżowano rodzaj męskiego gabinetu z empirowymi meblami zdobionymi okuciami z brązu złoconego. Warto tu zwrócić uwagę na trzyramienny, dziewięcioświecowy, dziewiętnastowieczny żyrandol wykonany także z brązu złoconego. Druga sala została zaaranżowana jako "damski salonik" z białymi neorokokowymi meblami, którego ozdobą, obok rokokowych grafik, jest znaleziony na terenie zamku biały, cylindryczny piec o kaflach dekorowanych elementami zaczerpniętymi z mitologii greckiej.

Godziny zwiedzania muzeum na Zamku Sułkowskich:

poniedziałki - nieczynne

od wtorku do piątku: 09:00 - 17:00

sobota, niedziela: 10:00 - 15:00


Cennik:

bilet cały	14,00zł
bilet ulgowy	7,00 zł
bilet rodzinny	30,00 zł
przewodnik - język polski	50,00 zł
przewodnik - język angielski i niemiecki (po wcześniejszym uzgodnieniu terminu)	60,00 zł
przewodnik - język polski (wystawy czasowe:Galeria Wystaw Czasowych, Galeria Zamkowa-Baszta, Galeria Zamkowa-Strzelnica)	15,00 zł
przewodnik - język angielski (wystawy czasowe: Galeria Wystaw Czasowych, Galeria Zamkowa-Baszta, Galeria Zamkowa-Strzelnica)	20,00 zł

źródło: www.muzeum.bielsko.pl